Broeder Tuck blijft in onze gedachte!

broeder tuck zwart wit foto

Broeder Tuck (foto Monique Velsenboer)

14 juni 1955 –  18 december 2017

“Nicht nur die Menschheit
Doch die ganze Schöpfung
Wartet darauf
dass wir Menschen werden”

Uitspraak van Broeder Tuck op het Congres Gelijk is Gelijk op 29 november 2017.

 

Met dit in onze gedachten herdenken we zijn leven.

Haag en Laag Oosterbeek

Dit geeft aan wat onze Broeder betekend heeft.

 

 

Van onze dappere, inspirerende, humor volle, vriend, protestzanger en strijdmakker hebben we samen met Hetty zijn vrouw, zijn familie en vele vrienden afscheid genomen. Al onze makkers van Terug Naar de Bossen zijn uit het hele land naar Oosterbeek gekomen op afscheid te nemen.

Wat zullen wij Jeroen Broeder Tuck missen!

 

 

 

Woorden schieten te kort bij het verlies van mijn (onze) grote vriend Broeder Tuck, knuffelbeer, medestrijder en makker in goede en slechte tijden. Op 29 november 2017 tijdens ons Congres Gelijk is Gelijk heeft Jeroen op indrukwekkende wijze afscheid genomen van zijn vrienden en fans. Hij was er trots op dat hij de Broeder Tuck Award 2017 nog zelf kon uitreiken.

Ik wil iedereen bedanken voor de vele reacties die we hebben ontvangen. Voor ons de vrienden en mede strijdmakkers van Jeroen, onze Broeder Tuck is het hart verwarmend. We zijn bezig om al jullie reacties te bundelen en die aan de familie te geven. We gaan door als Terug naar de bossen maar nemen even de tijd om dit verlies een plaats te geven.

Ook danken we de familie, vrienden en organisaties voor de bijdrage die we op verzoek van Broeder Tuck naar onze stichting zijn over gemaakt. Om het werk van Broeder Tuck voort te kunnen zetten.
NL95 TRIO 0254 3568 69
Ten name van Beh. Gehandicap. Emancip.

Mede namens al zijn kameraden van Terug naar de bossen.

Jan Troost


1 Reply op "Broeder Tuck blijft in onze gedachte!"

  • Charlie
    9 januari 2018 (11:34)
    Reply

    Dan lees ik over die vaas en denk: Hij is niet dood.
    Maar dan kijk ik het filmpje, waarin hij zingt en halverwege realiseer ik me dan dat hij er echt niet meer is.
    En dan huil ik….

    En ik ben niet de enige van Terug naar de bossen, die het zo voelt.
    Een klein kerngroepje, dat vaak met Broeder Tuck in de Eerste en Tweede Kamer was overkomt het zelfde.
    En hij zal nooit meer aan me vragen als hij naast me in de Kamer zit en wat tegen me gezegd heeft: “Charlie, zit je weer te knikken?”
    “Ja, Jeroen.”

    Dit jaar stuurde ik voor de tweede keer op rij geen kerstkaarten.
    Jeroen had het er nog over toen ik hem knuffelde en sprak na de uitreiking van de Broeder Tuck Award.
    “Eerst Ed en nu ik”, zei hij.
    Hij voelde mijn verdriet en ik dacht: Man jij gaat dood en je troost mij!
    Ook was hij ontzettend blij dat zijn stem het niet begeven had op het podium.
    Hoe kun je zo iemand niet bewonderen?

    En toch…
    Broeder Tuck houdt ons strijdbaar, want ik ga in conclaaf met de Gemeente omdat ze dat verworpen stembiljet met mal, dat door onze petitie verworpen is, zgn in aangepaste vorm met mal in 8 stembureaus gebruiken.
    Je hebt geen idee wat er door me heenging toen ik dat een paar weken geleden las.
    Er zijn nu dus 2 groepen met subsidie van de overheid, die het een goede tussenstap vinden, voordat er een stemmachine is.
    Maar hoe objectief ben je dan?

    En het gaat niet alleen over blinden en slechtzienden:


Iets te zeggen?

Een beetje HTML is ok